Nie pieprz, Pietrze, pieprzem wieprza,
Wtedy szynka będzie lepsza.
Właśnie po to wieprza pieprzę,
Żeby mięso było lepsze.

Ależ będzie gorsze, Pietrze,
Kiedy w wieprza pieprz się wetrze!
Tak się sprzecza Piotr z Piotrową,
Wreszcie posłał do teściową.

Ta aż w boki się podeprze:
Wieprza pieprzysz, Pietrze, pieprzem?
Przecież wie to każdy kiep, że
Wieprze są bez pieprzu lepsze!

Piotr pomyślał: Też nie lepsza!
No i dalej pieprzy wieprza.
Poszli wreszcie do starosty,
Który znalazł sposób prosty.

Wieprza pieprz po prawej stronie,
A tę lewą oddaj żonie.
Mądry sąd wydała władza,
Lecz Piotrowi nie dogadza.

Klepać biedę chcesz, to klepże,
A ja chcę sprzedawać wieprze.
Błaga żona: Bądź już lepszy,
Nie pieprz wieprza! A on pieprzy.

To Piotrową tak zgniewało,
Że wylała zupę całą,
Piotr zaś poszedł wprost do Wieprza
I utopił w Wieprzu wieprza.