Witajcie w naszej przygodzie

W starym krakowskim grodzie

Gdzie czarny i skamieniały

Smok stoi u stóp wielkiej skały.

Wieść niesie pradawna,

Że smok ten był gorszy od diabła.

Że zżerał ludziom ich trzodę

Że ogniem z pyska robił pożogę

I nie przepuścił też młodej pannie

By ją przegryźć na drugie śniadanie.

Lecz to wszystko dawne czasy

Smok już od dawna nikogo nie straszy,

I wiemy z pewnych źródeł,

Że teraz pasterstwem się zajmuje

O swoje owce dba jak potrafi,

Ale przypadek mu się przytrafił:

Oto w wielkiej turystów rzece

Zgubiło mu się kilka owieczek.

I teraz smok tych owiec szuka,

Z żalu ogniem czasem bucha.

Trzeba pomóc biedakowi,

Myślę że jesteście dziś gotowi,

By dosiąść swoje wierne rumaki

I wytropić zostawione przez owce znaki,

Odnaleźć zguby i oddać smokowi.

Więc jak gotowi?!